Ruda tańczy jak szalona!

        Weszłam do dużego pokoju, trzymając za rękę moją rudowłosą przyjaciółkę. Aranżacja różniła się wyglądem od zewnętrznej strony budynku. Podłogę zakrywał czarno - biały dywan w zebrę, ściany były czarne, a okna zdobiły purpurowe firanki. W średkowej częścji pokoju stał biały, nowoczesny stół wraz z czterema krzesłami. Pod ścianą było kilka kuchennych mebli stylowo dopasowanych do stołu. Na ścianach wisiały instrumenty bądź ich części - gitary każdego rodzaju, części perkusji, flety i inne.

        Zoe szybkim ruchem zaciągnęła mnie do sypialni, której wystrój niczym nie różnił się od pokoju na dole. Oczywiście, meble kuchenne zastąpiło duże łóżko, biurko i półki na książki, które Zoe kochała czytać.

        Spojrzałam w jej radosne, zielone oczy żałując, że przyszłam do niej tak późno.

- A więc, w końcu go znalazłaś - powiedziała rozmażonym tonem.

- Sama jeszcze w to nie wierzę.

W odpowiedzi uśmiechnęła się promiennie, oplatając kosmyk włosów wokół palca.

- Opowiadaj śnieżynko, jak tam w wielkim świecie?

Zaczęła mnie tak nazywać lata temu, nigdy nie tłumaczyła dlaczego, ale podejrzewam, że to przez moje śnieżnobiałe włosy.

- Nie uwierzysz! Król posłał mi do towarzystwa jakiegoś chłopaka! Ma na imię Mike i ...

Opowiedziałam jej całą historię, nie omijając szczegółów.

        Po zakończeniu mojej opowieści, oczekiwałam jakiejś reakcji. Myślałam, że się rozśmieje i rzuci po drodze: "Żaertujesz? Ale jaja!". Zamiast tego, patrzyła na mnie z poważną miną.

- Nic nie powiesz? - Spytałam.

- Chione, Mike to mój brat.

        W tym momencie świat obrócił się do góry nogami. Brat Zoe? To niemożliwe.

- Twój brat? Ty nie masz brata!

Wypuściła głośno powietrze próbując dobrać odpowiednie słowa.

- Sześć lat temu, gdy byłam, gdy byłam dziesięcioletnią dziewczynką uciekłam do wioski od ojca pijaka, ale tę historię już znasz - pokiwałam głową-. Sęk w tym, że przez te wszystkie lata trzymał mnie w zamknięciu. Podrzucał tylko jedzenie i picie, jak był wściekły... bił mnie i nigdy nie wypuszczał z pokoju. Pewnego dnia, gdy był naprawdę pijany i chciał się na mnie wyładować, uciekłam przez uchylone drzwi. Nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że mam starszego brata! Długo błąkałam się po Śmierci, aż dotarłam tutaj, a w zeszłym roku przyszedł także Mike. Opowiedział mi swoją historię i wiesz co się okazało? Ten pijany robak więził go w pokoju obok! Przez tyle lat żył za ścianą, a ja nie miałam o tym pojęcia!

        Przez chwilę panowała grobowa cisza. Musiałam poukładać sobie w głowie wszystkie usłyszane fakty.

- A... twoja mama? - Spytałam niepewnie.

- Umarła po moich narodzinach - powiedziała to bez żadnych uczuć.

- To niemożliwe! Gdzie on się podziewał przez tyle lat? Jak niby tu dotarł? Po co? Dlaczego?

- Mike? Nigdy mi nie powiedział. Unika tego tematu i nie dziwię mu się. Powie jak będzie gotowy.

        Pierwszy raz zaczęłam współczuć samej sobie. Czy Mike wie o mojej przyjaźni z Zoe? Nie, to raczej niemożliwe. 

        Rudowłosa, widząc moje zmartwienie prónowała mnie pocieszyć.

- Hej, nie przejmuj się. Twoje stosunki z Mikiem nie wpłyną na naszą przyjaźń.

- Ja nawet nie wiem jakie to są stosunki - powiedziałam kładąc głowę na jej kolanach. 

        Zoe pogłaskała mnie po włosach, patrząc rozmażonym wzrokiem przed siebie.

- Czy byłabyś zdolna porzucić wszystko i zamieszkać tu z moim bratem?

Podniosłam się niedowierzając jej słową. Co to za pytanie? Równie dobrze mogłaby spytać: " Wytniesz sobie serce i zjesz na śniadanie?".

- Oczywiście, że nie!

- A więc, problem rozwiązany. Nie jesteś gotowa na związek z Mikiem. Spodobało ci się to, że ugania się za tobą jak pies i marzy o namiętnym pocałunku i kochaniu się na plaży, ale to nie jest prawdziwe uczucie.

- Dlaczego ty zawsze musisz być taka mądra? - Powiedziałam rzucając się przyjaciółce na szyję.

        Przez resztę dnia nieudolnie próbowałyśmy upiec ciasteczka, co skończyło się bałaganem w kuchni i kamieniami o smaku brudnej skarpety zamiast ciasteczek. Nawet nie zdawałam sobię sprawy, jak bardzo brakowało mi Zoe. Will to równy gość, ale nie da się z nim pogadać o babskich sprawach tak jak z rudą. 

       *~~*~~*

        Leżałyśmy na miękkiej trawie obok domu Zoe, gdy zbliżała się północ. Gwiazdy błyszczały na niebie, ptaki grały swoją melodię, a pomijając ich śpiew, panowała przyjemna cisza.

        Zoe była dla mnie jak siostra, której nigdy nie miałam dlatego obecność Mika zaczęła mi odrobinę przeszkadzać.

- Mogę dziś spać u ciebie? Nie zniosę jego surowego wzroku przez resztę nocy. 

Idąc śladem przyjaciółki, przewróciłam się na brzuch, patrzać z nadzeją w jej oczy.

- Jasne, śnieżynko. Jednak nie wpuszczę cię do domu dopóki, dopóty nie porozmawiasz z Mikiem. No i po drodze możesz wziąć piżamę.

- Czy kiedykolwiek przestaniesz naprawiać moje gówniane życie? - Spytałam pieszczotliwie dotykając jej nosa palcem wskazującym.

- Nie, za bardzo cię kocham.

        Po tych słowach uśmiechnęłam się do niej, a następnie wstałam i truchcikiem skierowałam się w stronę mojej chatki. Dlaczego biegłam? To był mój szatański plan! W końcu kto by chciał całować nieumytą i w dodatku spoconą dziewczynę?

        Mój początkowy plan brzmiał: " Wejdę, zabieram szczoteczkę do zebów, piżamę i szybko uciekam do Zoe. Może się nie obudzi...", ale jak zwykle wszystko poszło nie tak.

        Wchodząc do pokoju, zobaczyłam Mika siedzącego na parapecie i gorączkowo wpatrującego się w moją stronę.

- Gdzie byłaś? - Zapytał spokojnym tonem.

- U twojej siostry, kochasiu.